Genelde çabuk sinirlenen biri değilimdir. Fazlasıyla sakin ve sabırlıyımdır. Beni ne kadar sinirlendirse de karşımdakinin de bir insan olduğunu düşünüp kırmamaya çalışırım hatta cevap bile vermem. Ancak bu sessizliğin nedenini algılayamayıp üstüme geldikleri zaman kontrolden çıkabilirim.
Neden blog yazma ihtiyacı hisseder bir insan? Bir çeşit günlük bu değil mi? Kimi içindekileri döker, kimi ilgi alanlarını yazar, kimi ticari amaçlı kullanır, ürünlerinin reklamını yapar.
Ben işim gereği internette çok gezen biriyim. Oldukça da renkli ve hareketli bir hayatım var. E yazmayı da seviyorum. Malzemeler tamam yani. Benim de bir blogum olsun istedim çok mu? İlerde yapmak istediklerim için bir zemin oluşturmaktı amacım.
Tabii ki izleyiciler olacak, yorumlar olacak, beğenen –beğenmeyen olacak. Bunlar beni gerçekten çok mutlu ediyor. Yazdıklarımı hiç tanımadığım insanların okuması, beğenmesi, eleştirmesi ,yorumlaması çok güzel.
AMA, niyeyse bazıları (bu bazıları hep karşı cinsten çıkar her ne hikmetse) bunu anlamaz. İlla bi rahatsızlık verecek. Hemen maili yollar : Çok merak ettim sizi tanışabilir miyiz? Önce gene kibarlık edip görmemezlikten gelirsin. Cevap bile yollamazsın. Yok anlamaz. Şirinlik yaptığını zannedip mesajlara devam eder. Üstelik bunu düşünen bir kendisi var zanneder. Kardeşim senin gibi “tanışabilir miyiz acaba” diyen onlarca mail geliyor hergün. Hangi birinize derdimi
anlatayım. Ben blogumu açmışım, kendi çapımda rahatsız edilmeden takılmak istiyorum. Yeni arkadaşlar bulma derdinde değilim ki? Belki çoook ileri bir zamanda, fikirler paylaşıldıkça, belki insanları biraz biraz yazdıklarından, yorumlarından tanımaya başladıkça, belki merak edersin, belki ‘ya arkadaşım sen kimsin bi tanışalım senle’ dersin ..ama Belki!!!! Bi bunaltmayın insanı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder